Niepewność

niepewna · Dołączył: 06 Wrz 2010 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

Kurcze niestety na razie bez zmian.Mimo obietnic ze strony męża ,że będzie spędzał ze mną więcej czasu,nic się nie zmieniło.A szkoda bo naprawdę bardzo tego potrzebuję.Wciąż wątpię w jego całkowitą szczerość na ten temat,mam przeczucie że się potajemnie spotykają a mnie zapewnia że tak nie jest.
Obiecaliśmy sobie całkowitą szczerość bo tylko w ten sposób moja zazdrość może się zmniejszyć Czy mogę mu ufać - nie wiem - a bardzo bym chciała.
Przemyślałam wiele spraw i wiem że, gdyby wracał częściej do domu niż do tej pory to nie przeszkadzało by mi jak by spędził jakąś noc u Niej.
Wiem że wyznali sobie miłość ale czy możliwa jest miłość za pośrednictwem telefonu,nie sądzę.

Bruno

Cześć Niepewna
Zaglądałem na forum co jakiś czas, czekając na wieści od Ciebie. Cieszę się, że rozważasz ten temat i mam nadzieję, że myślisz przy tym również o sobie i o swoim(!) szczęściu. Przeczytałem jeszcze raz to co napisałaś i odnoszę wrażenie, że swoje poczucie szczęścia w życiu uzależniasz od męża. Nie chodzi mi tu o to, by nie czerpać i z tego (z Waszego związku), ale moim zdaniem to Ty sama a nie nikt inny powinien być podstawowym źródłem Twojego szczęścia - nie oznacza to wcale, że trzeba być samym, czy samotnym. Chodzi mi tu o przynajmniej częściowe przejęcie inicjatywy (w tym temacie ale i szerzej w życiu)- w innym przypadku skazujesz się na bierność i oczekiwanie na to co przyniesie Ci życie (co otrzymasz od innych - w tym konkretnym przypadku męża i jego partnerki). Czego tak naprawdę(!) chcesz dla siebie? Czy czujesz się w obecnej sytuacji kochana, czy kochasz i co to dla Ciebie oznacza?
Pozdrawiam serdecznie

linchpin

Bruno

Ostatnio sam otarłem się o niepewność - możliwość utraty relacji. Jedna z wielu rzeczy, której się nauczyłem - to by weryfikować obawy życiem. Moim zdaniem jeśli "dajemy z siebie wszystko" w jakimkolwiek związku, szukamy rozwiązań - to nie ma opcji (jestem może niepoprawnym optymistą) - miłość przetrwa.

Niepewna co u Ciebie?

niepewna · Dołączył: 06 Wrz 2010 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

Muszę przyznać że bardzo dużo się zmieniło w moim życiu.Po wielu długich rozmowach doszliśmy do wniosku że,dobrze by było abyśmy się spotykali we trójkę.I tak od kilku miesięcy spędzamy razem prawie wszystkie weekendy.Powiem Wam że bardzo bałam się tych spotkań-a jednak będąc wszyscy razem jest wspaniale.Polubiłyśmy się i raczej się dogadujemy.Oczywiście nie wszystko usłane jest różami ale najważniejsze że rozmawiamy jakie błędy popełniamy i naprawdę staramy się je likwidować.
Chwilami bywa naprawdę ciężko-przede wszystkim chodzi o moją i Jej zazdrość,nie wiem jak ją zwalczyć.Staram się myśleć pozytywnie ale kiedy przychodzi noc gdy jestem sama to niestety wariuje.
Ostatnio zaczęliśmy rozmawiać o wspólny zamieszkaniu ale to raczej nierealne w naszym otoczeniu.
Czuję że mąż bardzo mnie kocha i naprawdę stara się by wszystko było dobrze.

linchpin

Trzymam kciuki za Wasze szczęście Smile

niepewna · Dołączył: 06 Wrz 2010 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

Dziękuję bardzo, mam nadzieję że przetrwamy ciężkie chwile i wszystko ułoży się pozytywnie tak aby wszyscy byli szczęśliwi.

linchpin

Zastanawiam się czy psycholog nie mógłby pomóc z tą zazdrością, ale obawiam się, że żadnego z nich nie uczyli o poliamorii. Chociaż prawdziwy profesjonalista nie powinien być osądzający w żaden sposób, a powinien być otwarty na różne poglądy i drogi życiowe.

niepewna · Dołączył: 06 Wrz 2010 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

Też o tym pomyślałam i nawet umówiłam się na rozmowę ale w ostatniej chwili zrezygnowałam bo tak naprawdę to oni nie mogą nam pomóc,sami musimy jakoś sobie z tym poradzić.

linchpin

Bruno

Hej Niepewna!
Cieszę się, że zaczyna Wam się układać. Pozdrowienia dla całej Trójki. Jeśli chodzi o psychologów to mam/mamy następujące doświadczenia. Pani psycholog stwierdziła, że poliamoria to rodzaj zboczenia, zaburzenia i że można spróbować to leczyć podobnie jak homoseksualizm. Moim zdaniem ją to przerosło lub miała jakieś przykre, osobiste doświadczenia? Pomocy udzielił nam inny psycholog. Nie miał z tego typu relacją wcześniej do czynienia, jednak zachował otwartość i wszystko ruszyło do przodu.
Serdeczności

linchpin

Bruno

Niestety, tacy terapeuci też się zdarzają - osobiście mnie to nie dziwi, ponieważ niezależnie od profesji zdarzają się w niej osoby, które znalazły się tam czystym zbiegiem okoliczności - takie odnoszę wrażenie. Tak jak są dobrzy i lepsi lekarze, prawnicy, murarze... ta sama zasada dotyczy psychologów.

Bruno

Cześć Niepewna - co u Ciebie u Was?

------------------------------------------
Zastanawiałem się ostatnio, ponownie nad (nie)pewnością w związkach - ten temat często powraca i w rozmowach jakie przeprowadzam, ale również znam go ze swojego "podwórka". Wyłania mi się z tego wniosek - "pewność jest bardzo istotna w związkach niemonogamicznych" (brzmi jak komunał - dlatego rozwinę), ma wpływ m.in. na: trwałość poszczególnych relacji (oczywiście nie wszyscy oczekują trwałych relacji i nie dla wszystkich stanowi to wartość lub bez np. idącą z tym w parze - jakością konkretnych relacji. Nie wszyscy też tego chcą, potrzebują i nie wszyscy takie relacje tworzyć mogą, czy potrafią); występowanie zjawiska kompersji (pewność zdecydowanie je ułatwia); czyni możliwym rozszerzenie, otwarcie związku (choć nie jest to do tego warunek wystarczający); zwiększa poczucie bezpieczeństwa w innych sferach życia (jesteśmy co do zasady istotami społecznymi); zauważyłem, że związki/relacje są wtedy "głębsze" - ludzie nie boją się angażować, otwierać - redukowana jest obawa przed zranieniem; niższy "poziom" zazdrość - z perspektywy "mono" może to brzmieć abstrakcyjnie, jednak z perspektywy "poli" bywa inaczej - "jestem pewn(a)y miłości moje(go)j partner(ki)a, wiem też (nie odczuwam strachu/ czuję pewność), że nie zostawi/nie porzuci mnie dla inn(ych)ej miłości/osób lub gdy ja tak(ie)ą miłoś(ci)ć (do inn(ych)ej osob(ób)y) w życiu spotkam i zaangażuję się w ni(e)ą." Oczywiście nie wyczerpuje to tematu, zdaję sobie z tego sprawę. Wnioski te nie są również poparte badaniami naukowymi - są to jedynie moje, mniej lub bardziej subiektywne obserwacje.